Ah, een human interest verhaal over Van Aartsens Syrische ereburger Saleh Ali die een joods restaurant de groetjes deed van de ummah. Uit zijn interview met de Telegraaf leren we een aantal dingen. Zo toont hij zich bijvoorbeeld zowel empathisch als vergevingsgezind naar zichzelf; "Ik snap dat hij [de restauranteigenaar] geschrokken is, maar wat is gebeurd, is gebeurd." Het adagium 'niemand is perfect' zit er gelukkig altijd goed in bij die lui. Verder leren we dat het lot van alle Palestijnen behalve die in Libanon, Syrië hem erg aan het hart gaan, dat hij geen spijt heeft van zijn actie en dat hij zéér te spreken is over de Nederlandse politie; "Hoopte Saleh te sterven met zijn actie? „Ik verwachtte dat het zou gebeuren, maar het gebeurde niet. De politie ging er heel goed mee om.” Zijn vriend vult aan: „In Syrië zou hij helemaal in elkaar zijn geslagen door de politie”. Hij steekt zijn duim in de lucht terwijl bij Saleh een glimlach doorbreekt. „Politie Nederland heel goed.”" Ook heeft hij sinds zijn arrestatie geleerd als motief aan te voeren wat Leo Lucassen voorkauwt dat zijn motief is; "De Syrische asielzoeker, die nu vier jaar in Nederland is, draaide naar eigen zeggen volledig door toen hij de Israëlische vlag opmerkte bij het eethuis. „Toen knapte er iets in mij. De vulkaan in mij barstte. Het kwam door de beslissing van Trump om de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem te vestigen.”" Arme jongen toch. Het werd je even teveel allemaal he. Het valt ook niet mee, het leven in Nederland. En dan ook nog al die resterende 45.000 joden overal, het valt verdomme niet mee ook.